Karel

Háttatal — 7. ríma

— Sveinbjörn Beinteinsson

Lemmata | Textatengsl
umgjörð ríman

151.
Ríman

Kem ég enn og kveð til þín,
kona góð sem bannar þögn,
ef að vetrarvísan mín
vakið gæti eina sögn.

Skoða...

152.
Ríman

Eigi segjum einskisverð
yrkismál um fornan þátt.
Látum kátir ljóðagerð
leika djarft við margan hátt.

Skoða...

153.
Ríman

Þegar tregar dýran dag
drósin ljós við sortans haf,
sést það best hve ljóðalag
léttir þéttum sorgum af.

Skoða...

154.
Ríman

Þú ef nema nennir enn
nýja hætti, góða fljóð,
þáttinn lengjum þenna senn,
þræðum týnda ljóða slóð.

Skoða...

155.
Ríman

Eftir hreðu hrökin stór
Hlynur skjóli fagnar má,
bónda með í bæinn fór,
björtum húsum réði sá.

Skoða...

156.
Ríman

Þá var kveldi er kom í rann
kröppum dansi Hlynur frá.
Viðareldur varmur brann
vopnin glansa þiljum á.

Skoða...

157.
Ríman

Hrakta þegninn húsi í
hressti veittur beini þar.
Vaktist fegnum hugsun hlý,
hvíldin þreyttum sælust var.

Skoða...

158.
Ríman

Heimamönnum hugnast að
hætta önn er gestur sá
allt með sönnu segir það,
sem að fönnum gerðist á.

Skoða...

159.
Ríman

Spurði Hlynur hverjum stað
hann þar staddur væri á.
Honum bóndinn hermdi það:
Hér að veggjum bærinn sá.

Skoða...

160.
Ríman

Nefndist Héðinn hann sem réð
húsum þar við rausn og gnægð.
Nokkurt Hlynur hafði skyn
hans á æskudaga frægð.

Skoða...

161.
Ríman

Afbragð manna áður vann
ærið margt, sem lofað var.
Nú með svanna sínum hann
sat að góðu búi þar.

Skoða...

162.
Ríman

Arfi þeirra Úlfur hét
öðrum bar af mönnum þar.
Jafnt við máls og hjörva hret
heldur svarakaldur var.

Skoða...

163.
Ríman

Hjóna dóttir hreppti fljótt
hæstu prýði snjöll og blíð,
auðug þótti af yndisgnótt
eins og hlíðablómin fríð.

Skoða...

164.
Ríman

Nefndist Hildur mærin mild
mennt og snilld þar skorti síst.
Hljóta vildu hennar fylgd
hetjur gildar margar víst.

Skoða...

165.
Ríman

Héðinn sá, að hrundin fríð
horfði blíðusjónum þá
drenginn á, sem hörkuhríð
hyggjustríður barg sér frá.

Skoða...

166.
Ríman

Vafalaust þeim gætur gaf
gleðibragði karlinn með.
Stafar þetta ástúð af
eða því er fyrr var skeð?

Skoða...

167.
Ríman

Sveimar mætust minning fram:
Mundi hann að glöð var lund,
heiman að er hvíta nam
hrund um dökkva næturstund.

Skoða...

168.
Ríman

Þá úr háska hvatan dró,
hneigjast lét að boðum ei
fráum hann á fáki þó
feginn komst í burt og mey.

Skoða...

169.
Ríman

Flýðu hefnd og heiftar stríð
heiðar upp í löndin breið
síðan leyndust langa hríð
leið var þangað ekki greið.

Skoða...

170.
Ríman

Síðar faðir fljóðs í neyð
flýði þangað stáls úr hríð.
Stríða hatrið hvarf um leið,
hlýða þótti sættin blíð.

Skoða...

171.
Ríman

Fjalla breiðum hömrum hjá
hérna síðan dvöldu þó.
Gnægðar veiði gagnast má
gildum lýði, sem þar bjó.

Skoða...

172.
Ríman

Bóndi mælir hlýtt við hal:
„Hent ég tel þú gerir dvöl,
herja kælinn heiðardal
hríðarélin myrk og svöl.

Skoða...

173.
Ríman

Firna ströng er ferðin löng,
færir enga miskunn dreng,
hans á göngu hreystiföng
hirðir þrenging mikilfeng.

Skoða...

174.
Ríman

Hér á stigum hafa sést
háskamenn, og vil ég sízt
vita þig sem þeirra gest,
þá ég kenni að illu víst.

Skoða...

175.
Ríman

Værrar hvíldar nú í nótt
njóti fólkið vinnuþreytt.
Svefninn gefur þrek og þrótt
þeim, sem hafa kröftum eytt.“

Skoða...

176.
Ríman

Þeir, sem hafa þreytzt og mæðzt,
þekkja svefnsins gildi bezt,
hversu aftur getur glæðzt
gegnum blundinn styrking æðst.

Skoða...

177.
Ríman

Rík að mætti, megin-skír,
mönnum birtast þvílík rök:
Þann sem grættur böli býr
blundur sættir heilladýr.

Skoða...

178.
Ríman

Mörgum höpp úr hendi dró
hörku mörkuð æfiþraut,
sá er tapar svefnsins ró
sýnist mestu rændur þó.

Skoða...

179.
Ríman

Margur gekk um mæðukveld
meini hryggður undir feld
reis að morgni heill og hress
harm sinn bar á lífsins eld.

Skoða...

180.
Ríman

Kraftsins gnótt í svefninn sótt
sendir dróttum nýjan þrótt
mannsins dáð og meginráð
magnas hjótt um draumanótt.

Skoða...

Háttatal, 7. ríma

næsta ríma >>